Rozdział 3

Wychodzę ze szkoły i idę przed siebie. Postanawiam trochę się przejść. Po prostu muszę ochłonąć a spacer to chyba najlepsze rozwiązanie. Przez chwilę zupełnie zapominam o mojej mamie i o tym, że nie wychodziłam przez tak długi czas z domu. Myślę tylko o tym, jak zachowali się moi "przyjaciele". Słyszę jak ktoś za mną biegnie, modlę się w duchu by to nie był Liam. Kiedy lekko się obracam widzę tego samego chłopaka, który stał przy mojej szafce. Czego on znowu ode mnie chce? Przyspieszam kroku. Wiem, że on i tak idzie tuż za mną. Nagle się zatrzymuję. Najwyraźniej on się tego nie spodziewał, bo wpada prosto na mnie. Zaczynam niebezpiecznie chwiać się do przodu. Gdy już myślę, że upadnę, ręce bruneta owijają się wokół mojej talii chroniąc mnie przed upadkiem. Kiedy już odzyskuję równowagę gwałtownie obracam się do chłopaka. On nadal mnie nie puszcza, dlatego stoimy bardzo blisko siebie, zdecydowanie za blisko.

-Puść mnie. - Warczę.

-Powinnaś być mi wdzięczna, że złapałem cię zanim upadłaś.

-Gdyby nie ty to w ogóle nic by się nie stało, to ty na mnie wpadłeś!

-Bo się zatrzymałaś.

-Mogłeś za mną nie iść.

-Kto powiedział, że szedłem akurat za tobą?

-Ugh, mam cię dość! Jesteś strasznie irytujący. - Z każdą chwilą mam coraz większą ochotę przywalić mu w tą piękną buźkę.

-A ty nie miła

-Może mam do tego powód, hm?

-Ale ty mnie nawet nie znasz!

-I nie chcę poznać - Odwracam się i chcę odejść od niego jak najdalej. Jednak on skutecznie mi to uniemożliwia ponownie mnie przytulając, o ile można to tak nazwać. Próbuję się mu wyrwać, niestety on jest zbyt silny. Moja szarpanina nic nie daje a tylko powoduje ból, bo jego ręce coraz mocniej się zaciskają na moim ciele. Nie mogę nawet ruszyć rękami.

-To boli. - Staram się by mój głos był stanowczy.

-Przestań się wyrywać, a nie będzie bolało. - Słyszę jego pomruk tuż przy moim uchu, który powoduje, że przechodzą mnie nieprzyjemne dreszcze. Chłopak chyba to czuje, bo słyszę jego cichy chichot, jednak mi wcale nie jest do śmiechu.

-Kurwa puść mnie!

-Jeśli powiesz o co chodziło z tym chłopakiem w szatni.

-Nic ci nie powiem.

-W takim razie nadal będę cię trzymał.

-Trudno

-Na pewno? Myślałem, że Ci się śpieszy.

-Możesz zrobić co tylko chcesz ale i tak mnie nie złamiesz.

______________________________________

Przepraszam, że taki krótki rozdział ale zamierzam dodać wam dzisiaj jeszcze jeden (o ile będzie przynajmniej 7 komentarzy) .... Więc myślę, że mi to wybaczycie...

Piszcie co sądzicie, wasza opinia wiele dla mnie znaczy i motywuje mnie do dalszej twórczości